Pełnia Literatury. Nocny podcast literacki

SPECJALNY PATRONITE (13): Mikołajewski – „Do tych sześciuset, którzy leżą na dnie”

O sztuce powstającej między dwiema tragediami i Szymborskiej we Włoszech. O daremności uczuć i daremności trudu. O nowej wodnej poezji enumeracyjnej i odpowiedzialności wszystkich za wszystkich.

#47 Rej – „Żywot człowieka poczciwego”

O świecie kochanym z wzajemnością i literaturze jako wyrazie tej miłości.

#48 Wierzyński – „Pochwała ziemi i prochu”

O pochwale ukrytej w geście picia herbaty i włączeniu w przemiany natury.

#49 Pollakówna – „Wieczność dopełni”

O duchu, materii i zachwycie niebacznym na ból. O dwóch "Ty" z wierszy poetyki.

#50 Kozioł – „Raptularz”

O słowie, które w samotności bywa wszystkim.  O dzieleniu się nim, nie łzą i poszukiwaniu formy dla późnej poezji. O rozmowach z sobą samą, „imaginacyjnym kochankiem”, starej poetce piszącej list.

#51 Jaccottet – „Ostatnia księga Madrygałów”

O czytaniu książki rozłożonej na ziemi i słowach, które nie ranią, lecz chronią, ogrzewają, radują, choćby na chwilę.

#52 Zajączkowska – „Piach”

O całości, wspólnocie wygranych i odlatywaniu w chmury.

#53 Pawlikowska-Jasnorzewska – „Złote myśli kobiety”

O zalotności, mądrości i strategii wyboru jednaj kosztem drugiej. O języku miłości i jego demistyfikacji. O fatalizmie, narcyzie, sobowtórze i skoszonej łące.

#54 Kenkō – „Zapiski dla zabicia czasu”

O ciekawości i pragnieniach, które wiążą ze światem. O zachwycie i melancholii jako jednej kategorii estetycznej. O tym, jak oko siedemset lat temu obserwowało samo siebie i co widziało.

#55 Świrszczyńska – „Poezje zebrane”

O chwilach, które chcą być wnioskiem z życia i poezji, która ma ambicje.